بررسی اثر ضددرد استرس به تنهایی یا در حضور آگونیست و آنتاگونیست گیرنده های cck در درد نوروپاتیک به روش صفحه داغ در موش سوری

مقدمه : مطالعات اخیر نشان داده استرس باعث کاهش پاسخ به تحریکات دردزا و بی دردی می شود که مکانیسم دقیق آن مشخص نیست. ازطرفی در دردهای نوروپاتیک پاسخ به داروهای ضد درد کاهش می یابد. در این مطالعه میزان بی دردی ناشی از استرس، بی دردی ناشی از سرولئین (آگونیست cck) و پروگلوماید (آنتاگونیستcck ) به تنهایی یا توأم و همچنین تأثیر آنها بر بی دردی ناشی از استرس در حیوانات دست نخورده و حیواناتی که عصب سیاتیک آنها تحت فشار قرار داشت بررسی و مقایسه شد. روش بررسی : این تحقیق بر روی 450 موش سوری نر در پنجاه گروه 9 تایی انجام پذیرفت. برای داشتن مدل حیوانی نوروپاتی، یک جراحی همراه با گره زدن سیم مسی روی عصب سیاتیک سمت راست (nerve ligation) انجام شد. برای ایجاد استرس از روش شنا کردن در آب 4 درجه سانتی گراد (cold water swimming stress) استفاده گردید. میزان بی دردی حیوانات با روش صفحه داغ (hot plate) سنجیده شد. یافته ها : استرس شناکردن در آب سرد با زمانهای 5/0،1،2 و 3 دقیقه توانست بی دردی وابسته به طول زمان شناکردن ایجاد نماید که پاسخ در دو گروه مشابه بود یعنی بستن عصب سیاتیک این میزان بی دردی را کاهش نداد. سرولئین با مقادیر 025/0،05/0 و 1/0 میلی گرم بر کیلوگرم در هر دو گروه بی دردی ایجاد نمود. در موشهای استرس دیده با تجویز سرولئین و مقادیر مختلف پروگلوماید (20، 40و 60 میلی گرم بر کیلوگرم) به تنهایی و توأم با هم بی دردی دیده شد. پاسخ سرولئین توسط پروگلوماید مهار نشد. هیچ یک از دارو ها بی دردی ناشی از استرس را به طور معنادار تقویت ننمودند. نتیجه گیری : استرس می تواند به عنوان جانشینی برای درمان دارویی و دردهای نوروپاتیک مطرح گردد.